Van dinsdag tot en met vrijdag verblijf ik voor een paar artikelen in Ladoani, in het diepe binnenland van Suriname. Omdat er geen telefonisch bereik of internetverbinding is, kan ik tot vrijdag geen berichten posten. Het wordt echter een mooie reis die een paar mooie verhalen op zal leveren.
Als ik over de Jaggernath Lachmonstraat fiets, kom ik maar liefst twee dode honden tegen. De eerste is hooguit een halve dag eerder gestorven: hij staart met uitpuilende ogen en de tong uit z'n bek richting het fietspad. De tweede verkeert in verdere staat van ontbinding en verspreidt een misselijkmakende kadaverlucht. Het geeft aan hoe tegenstrijdig Surinamers met hun dieren omgaan.
Afgelopen jaar zijn meer dan 30 leerlinges van het VOJ Brokopondo zwanger geraakt. Op de middelbare school in het binnenland zitten ongeveer 300 leerlingen. Op een middelbare school in Albina, aan de oostelijke grens van Suriname, raakten vorig jaar 13 van de 140 leerlingen zwanger. Een voorlichtingscampagne daar lijkt echter haar vruchten te hebben afgeworpen: dit jaar werden slechts twee meisjes zwanger.
Verdonks invloed reikt verder dan ze vermoedelijk zelf had gedacht. Ook in Suriname overweegt de Nationale Assemblee een inburgeringsplicht in te stellen. Pas nadat de nieuwkomer enige basiskennis bezit over de Surinaamse taal, het volkslied en de betekenis van de vlag en het wapen mag hij de Surinaamse nationaliteit aanvragen. In het verder bijna onleesbare bericht van de Ware Tijd wordt ook gesuggereerd dat er een enorme achterstand is in de verwerking van de naturalisatieaanvragen. Sommige aanvragers zouden zelfs al overleden zijn.
Je kunt maar beter geen kanker krijgen in Suriname. Het is natuurlijk sowieso een rotziekte, maar in Suriname is het nog niet eens mogelijk om bestraald te worden, terwijl dat tot in de jaren '80 geen probleem was. Door de problemen die het land toen doormaakte, werden apparatuur en kennis echter zodanig verwaarloosd dat ze op den duur maar gewoon gestopt zijn met bestralen.
Frankrijk wil een brug over de Marowijne Rivier bouwen, zo meldt de Ware Tijd vandaag. Op die manier zou je niet meer met de boot naar Frans-Guyana over hoeven te steken. De bouw moet een logisch vervolg zijn op de verbetering van de oost-westverbinding, die nu zo goed als onbegaanbaar is. Als ze daar op willen wachten, hoeven ze nog niet eens over een brug te dromen.
Vandaag worden er maar liefst twee slangenvondsten gemeld in de Surinaamse kranten. Dagblad Suriname beschrijft de vangst van een meterlange labaria aan de Kwattaweg. Tegelijkertijd was de chauffeursplek in de bus tussen Paramaribo en Redi Doti ingenomen door een andere slang die zich tijdens een tussenstop een weg naar het stuur had gebaand. Volgens dagblad Times was de slang niet onder de indruk van alle belangstellenden en verdween het pas een hele tijd later naar de dichtstbijzijnde fajalobiplant. Mijn nachtmerries worden werkelijkheid.
Als je Bouterse zo hoort spreken, kun je je meteen voorstellen waarom zijn Nationaal Democratische Partij (NDP) waarschijnlijk de verkiezingen van 2010 zal gaan winnen. Hij is charmant, grappig, straalt na decennia nog altijd kracht uit en ook belangrijk, hij heeft een goed punt. Tijdens de viering van twintig jaar NDP richt Bouterse zich vooral tot de jonge generatie en roept haar op met vereende krachten het land op te bouwen. Over de decembermoorden rept hij met geen woord.
Slechts door een strook water van elkaar gescheiden, maar toch twee verschillende werelden: Suriname en Frans-Guyana. Aan de oostelijke oevers van de Marowijne Rivier heeft Frankrijk nog altijd de touwtjes in handen en dat is meteen zichtbaar aan de goed onderhouden wegen en gebouwen. Sinds het einde van de binnenlandse oorlog vertoeven er dan ook nog altijd een hoop Surinaamse vluchtelingen, die in de Franse kolonie een beter bestaan hopen op te bouwen.
De toeristen komen er voor de enorme schildpadden die er hun eieren leggen. Ze laten zich 's avonds laat of tegen het ochtendgloren van de indianendorpjes Christiaankondre en Langamankondre naar het natuurreservaat Galibi varen. Een nieuwe bron van inkomsten voor dit paradijs en haar inheemse bewoners.