Als ik over de Jaggernath Lachmonstraat fiets, kom ik maar liefst twee dode honden tegen. De eerste is hooguit een halve dag eerder gestorven: hij staart met uitpuilende ogen en de tong uit z'n bek richting het fietspad. De tweede verkeert in verdere staat van ontbinding en verspreidt een misselijkmakende kadaverlucht. Het geeft aan hoe tegenstrijdig Surinamers met hun dieren omgaan.
Vandaag worden er maar liefst twee slangenvondsten gemeld in de Surinaamse kranten. Dagblad Suriname beschrijft de vangst van een meterlange labaria aan de Kwattaweg. Tegelijkertijd was de chauffeursplek in de bus tussen Paramaribo en Redi Doti ingenomen door een andere slang die zich tijdens een tussenstop een weg naar het stuur had gebaand. Volgens dagblad Times was de slang niet onder de indruk van alle belangstellenden en verdween het pas een hele tijd later naar de dichtstbijzijnde fajalobiplant. Mijn nachtmerries worden werkelijkheid.
Het nieuwste nummer van opinieblad Parbode is verschenen. In Parbode 15 vind je de liefdesgeschiedenis van de ex-verslaafde piloot en zijn reddende engel Marion, een interview met advocaat Gerard Spong, een reportage over de wateroverlast en nog veel meer. Ook in enkele Nederlandse steden is het nummer binnenkort verkrijgbaar. Neem bij interesse contact op met [email protected]. →
"Als ik bij de bushalte stond te wachten, klemden de dames hun tasjes tegen zich aan, bang dat ik zou toeslaan vanmiddag." De eigenaresse van een sieradenwinkel die ik woensdag interviewde, remigreerde naar Suriname omdat het stempel van allochtoon haar de keel uit kwam. Ze is niet de enige.
Mijn huisgenoten hebben een nieuwe hobby: kippen slachten. Voor vanavond staat de tweede 'self-killed' kip van de week op het menu. De eerste werd op zondag bij een kippenhandelaartje thuis aangeschaft. Dat wil zeggen: gekozen, gevangen, in een doosje gedaan en achterop de fiets naar huis gereden. Onderweg stak hij nieuwsgierig zijn kopje naar buiten. Van de slachting -in de achtertuin, naast de wasmachine- was ik gelukkig geen getuige. De soep die we 's avonds aten was echter smullen: kippenbouillon, getrokken uit de pootjes, het hart, de lever en de maag. Met wat kippenpoten en vleugels erin natuurlijk. Om je tanden op kapot te bijten, zo taai. Vanavond eet ik aan de Waterkant.
Suriname maakt zich zorgen over schadelijke pesticiden op hun groenten. Nadat vorige week vrijdag een partij komkommers uit de handel is genomen, blijkt nu dat ze waren ingespoten met een illegaal gif, Furadan 51. Hoewel deze stof enkele maanden geleden nog gebruikt mocht worden in Suriname, overschreed de concentratie op de komkommers ook het destijds toegestane maximum.
Surinamers die in Nederland studeren, worden niet het slachtoffer van de verhoogde collegegelden voor studenten van buiten de Europese Unie. De bijzondere historische band die Nederland en Suriname met elkaar hebben en het Surinames lidmaatschap van de Nederlandse Taalunie, maken dat minister Plasterk van Onderwijs het collegegeld niet verhoogt. Dit is erg prettig voor Suriname, aangezien de collegegelden voor buitenlandse studenten van buiten de Europese Unie kunnen oplopen tot meer dan 10000 euro. Een van de weinige kansen om een goede opleiding te krijgen voor Surinaamse studenten zou dan verdwijnen.
Commewijne wordt vrijdag vereerd met de eerste leescampagne die Stichting Sucet en Stichting Pro Humaniteit organiseren. Omdat uit onderzoek van eerstgenoemde stichting blijkt dat scholen kampen met grote lees- en taalachterstanden, worden de komende vijf jaar in het hele land leesprojecten georganiseerd. Het bericht, afkomstig uit de Times of Suriname, vermeldt niets over de inhoud van het project. Ik vraag me af hoe kinderen door een campagne plotseling getransformeerd kunnen worden in ware boekenwurmen. Daarnaast maakt armoede vaak dat ze toch niet snel een boek -dat gemiddeld even duur is als in Nederland- zullen kopen.
Hij hobbelde in rondjes over de high-way, met een plastic tas over z'n kopje getrokken. Zo trof fotografe Karin pup Brutus vanmiddag aan, om hem vervolgens in een doos naar de redactie te brengen. Het asiel is vol en neemt de komende tijd geen nieuwe honden meer aan. Karin zelf, die afgelopen week nog een jong poesje van de snelweg heeft gered, vertrekt over een paar dagen. Wat nu te doen met Brutus?
Ga maar niet via de boropasi, luidt het advies van de vriendin van mijn stagebegeleider, als ik ’s ochtends per fiets van ressort Blauwgrond naar de redactie in Rainville vertrek. Dat blijkt geen gek idee, aangezien sommige zijstraten (het Surinaamse woord voor zijweg) hier volledig onder water staan. Op de geasfalteerde, maar slecht onderhouden hoofdwegen verzamelt het water zich meestal in de vele gaten en kuilen, waarvan het onmogelijk is om de diepte in te schatten voor je je er met je fietst doorheen crosst.